Tuesday, June 17, 2014

နုုိင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈ တရားခံ ရန္ႀကီးေအာင္၏ ႀကိဳးတုိက္ မွာတမ္း

2 hrs · 

နုုိင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈတြင္ ပါဝင္ၾကသည့္ ခင္ေမာင္ရင္၊ သုခ၊ စိန္ႀကီး ၊ ရန္ႀကီးေအာင္
အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ ေသာ လူသတ္တရားခံမ်ားအား စစ္ေဆးရန္ အထူးခံု႐ုံးကုိ ဘုရင္ခံဆာဟူဘတ္ရန္႔က ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္၍ ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့သည္။ အထူးခံု႐ုံးသည္ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ စတင္႐ုံးထုိင္၍ တရားခံမ်ားကို (၃)လ တိုင္တုိင္ စစ္ေဆး၍ ေ႐ွ႕ေနခ်ဳပ္ဦးထြန္းျဖဴက အထူးခံု႐ုံးသို႔ အၿပီးသတ္ေလွ်ာက္လဲတင္ျပခဲ့သည္။ အမႈစစ္ေဆးျခင္းၿပီးဆံုးၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းစိန္ဗဟိုစံျပအက်ဥ္းေထာင္ႀကီး၌ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ အထူးရာဇဝတ္ခံု႐ုံး၌ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ ခံု႐ုံးနာယကဦးေက်ာ္ျမင့္က စီရင္ခ်က္ဖတ္ျပ၍ လူသတ္တရားခံ (၉) ဦး (ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္နီ(ခ) ဂနီ၊စိန္ၾကီး(ခ)ေမာင္စိန္၊ မႈံႀကီး (ခ) ေမာင္မႈံ တို႔ကို ျပစ္ဒဏ္အသီးသီး ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
လုပ္ႀကံမႈတြင္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ ဘညြန္႔သည္ အစိုးရသက္ေသ (ေဖာ္ေကာင္) ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္မွလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရ႐ွိသြား သည္။ (ေဖာ္ေကာင္ ဘညြန္႔ (ခ) ဦးလွမင္းသည္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ ေညာင္ကုန္းလမ္း၊ အိမ္အမွတ္ (၁၅) တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။)
ႀကိဳးဒဏ္ခ်မွတ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတရားခံ ရန္ႀကီးေအာင္မွာ အသက္ (၁၆) ႏွစ္သာ ႐ွိေသးသည္ဟုဖခင္ျဖစ္သူက ဇာတာအသစ္ဖဲြံံ့ကာ သက္ေသအျဖစ္ရံုးေတာ္သို ့ တင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စီရင္ခ်က္မခ်မီ အသင့္ေခၚထားေသာ အက်ဥ္းေထာင္ဆရာဝန္ ေဒါက္တာထြန္းဝင္းအား ခံု႐ုံးအဖြဲ႕ဝင္တရားသူႀကီးမ်ားက ရန္ႀကီးေအာင္ကို စစ္ေဆးေစရာ ေဒါက္တာထြန္းဝင္းက စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ရန္ႀကီးေအာင္တြင္ အထက္အံသြားေပါက္ေနပါၿပီ။ အေမႊးအမွ်င္မ်ားလည္း စံုေနပါၿပီ။ အဂၤါမ်ားလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးေနၿပီျဖစ္၍ အသက္ (၁၇) ႏွစ္ မွ (၁၈) ႏွစ္ အၾကား၌ ႐ွိပါလိမ့္မည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ေပးသည္။ ဤသို႔ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုလွ်င္ သူ႔အား တရားဝင္ေသဒဏ္ေပးႏုိင္ၿပီဟု ဆို၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အထူးခံု႐ုံးက ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စိန္(ခ)စိန္ႀကီး(ခ)လွေအာင္ တို႔ကို ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၃၀၂ (၁) (ခ) အရ ျပစ္ဒဏ္ထုိက္သင့္ေသာအႀကံတူ၊ ဥာဏ္တူ ပူးေပါင္းက်ဴးလြန္သည့္ လူသတ္မႈအတြက္ အျပစ္႐ွိေၾကာင္း စီရင္ဆံုးျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေအာက္ပါ တရားခံမ်ားေပၚ ႀကိဳးဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္ေလသည္။
က်ဆုုံးခဲ့ေလသည့္ အာဇာနည္မ်ား ဦးေစာ၊ သုခ၊ ခင္ေမာင္ရင္၊ ေမာင္နီ (ခ) ကိုနီ (ခ) ဂနီ၊ မႈံႀကီး (ခ) ေမာင္မႈန္ တို႔အေပၚ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၁ဝ၉ ယွဥ္တြဲေသာ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၃ဝ၂ (၁) (ခ) အရ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ရန္ အားေပးကူညီမႈအတြက္ အျပစ္႐ွိေၾကာင္း အခိုင္အမာေတြ႕႐ွိရသျဖင့္ တရားခံအားလံုးကို ႀကိဳးဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၃ဝ ရက္မွစ၍ (၇) ရက္အတြင္း အယူခံ၀င္ႏိုင္ေၾကာင္း အထူးခံု႐ုံးက ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ တရားခံမ်ား၏ အယူခံေလွ်ာက္ထားမႈမ်ားကို တရားလႊတ္ေတာ္က ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ စာမ်က္ႏွာ (၅၇) မ်က္ႏွာ႐ွိေသာ စီရင္ခ်က္ျဖင့္ ပယ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေသဒဏ္ေပးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပစ္မႈ၏ ပမာဏႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အယူခံတင္တရားခံမ်ားအပါအ၀င္ က်ဴးလြန္မႈႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပစ္ဒဏ္ကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးရန္မျဖစ္ေပ။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတကသာလွ်င္ က႐ုဏာေ႐ွး႐ႈ၍ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးလိုလွ်င္ ေပးပိုင္ခြင့္႐ွိသည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳထားသည္။
ယင္းေနာက္ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ ရန္ႀကီးေအာင္ ႏွင့္ မႈံႀကီးတို႔က အခြင့္ထူးအယူခံ၀င္ရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းပါတို႔၏ ေလွ်ာက္လႊာမ်ားကို ပယ္ခ်လုိက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ ဦးေစာႏွင့္ေလးဦးတို႔၏ အမႈမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ အသနားခံစာတင္ၾကေသာ တရားခံမ်ား၏ အမႈမ်ားကိုလည္းေကာင္း တရားေရးဌာနက စိစစ္၍ သမၼတ စ၀္ေ႐ႊသိုက္ထံ ေနာက္ဆံုးတင္ျပခဲ့ေလသည္။
အယူခံမ်ားကို သမၼတက စိစစ္၍ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၅ ရက္ေန႔ ရက္စြဲပါ တရားေရးဌာနအတြင္း၀န္ ဦးစံညြန္႔၏ အမိန္႔ျဖင့္ ခင္ေမာင္ရင္အေပၚ ခ်မွတ္ထားေသာ ေသဒဏ္ကို တစ္သက္တစ္ကၽြန္းသို႔ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ေျပာင္းလဲေလွ်ာ့ေပါ့ေပးခဲ့သည္။ ထို႔နည္းတူစြာ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္လည္း သုခႏွင့္ ေမာင္နီ တို႔ကို ေသဒဏ္အစား တစ္သက္တစ္ကၽြန္းျပစ္ဒဏ္သို႔ ေျပာင္းလဲက်ခံေစရန္ အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္ေလသည္။ က်န္တရားခံမ်ားအား မူလအထူးရာဇ၀တ္ခံု႐ုံးမွ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ စီရင္ခ်က္အတုိင္းေသဒဏ္ကို အတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။ တရားခံမ်ားအား ႀကိဳးေပးမည့္ေန႔ကိုလည္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၈ ရက္ စေနေန႔ကို အတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ႀကိဳးေပးရန္ နီးကပ္လာၿပီျဖစ္၍ ရန္ကုန္ဗဟိုအက်ဥ္းေထာင္၌ ႀကိဳးတိုက္တြင္ ထည့္သြင္းထားေသာ ေမာင္နီ၊ သုခ၊ စိန္ႀကီးႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားပင့္ဖိတ္၍ တရားနာေစခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ သရဏဂံုတင္ ေပးသည္။
စိန္ႀကီးက အခုမွ မထူးေတာ့ၿပီဆို၍ သရဏဂံုအတင္မခံခဲ့ဟု ေနာင္တြင္ သုခက ျပန္လည္ေျပာခဲ့သည္။ သရဏဂံုတင္ေသာေန႔ ညေနေစာင္းမွာပင္ သုခ ႏွင့္ ေမာင္နီ တို႔ ေသဒဏ္မွ လြတ္၍ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းေျပာင္းေၾကာင္း အမိန္႔စာေရာက္လာ၍ သက္ဆုိင္ရာက အမိန္႔ကို ဖတ္ျပၿပီး ယင္းတို႔အား ႀကိဳးတုိက္မွ ႏွစ္ႀကီးျပစ္ဒဏ္အေဆာင္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လုိက္ေလသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၈ ရက္ေန႔ စေနေန႔ နံနက္ ၅း၃၀ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီး (ယခုသူနာျပဳတကၠသိုလ္ဝင္း ေနရာ) တြင္ ၄င္းတို႔ ႏွစ္ဦးအား ႀကိဳးေပးမည္ျဖစ္ရာ ႀကိဳးမေပးမီ အခ်ိန္ကေလးတြင္ စိန္ႀကီး(ခ)ေမာင္စိန္က မိမိႏွင့္အေပါင္းပါ တို႔ ဦးေစာ၏ စကားကို နားေထာင္မိရင္ ယခုကဲ့သို႔ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္သည္ကို လုပ္ခဲ့မိေၾကာင္း ၄င္းအေနႏွင့္ ဘဝဆက္တုိင္း ဦးေစာလိုလူမ်ိဳးႏွင့္ မေတြ႕ရ မဆံုရပါေစႏွင့္ဟု တုိင္တည္သြားၿပီး ´လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရမည္´ ဟု ဆိုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ားအား သတ္သည္မွာ မွန္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔သတ္ရျခင္းမွာလည္း ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ သတ္ခဲ့ရေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ `အသက္ေရ ငါေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ထားေဟ့၊ ငါလာခဲ့ၿပီ´ ဟု ေအာ္ဟစ္သြားေလသည္။
စိန္ႀကီး၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ေျပာသြားသည့္ကိစၥကို လူတုိင္းနားလည္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ` အသက္ေရ ငါေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ထားေဟ့ ငါလာခဲ့ၿပီ´ ဆိုသည့္ စကားအဓိပၸါယ္တို႔ကို လူအမ်ားနားလည္ခ်င္မွ နားလည္ေပလိမ့္မည္။ လိမ့္ပတ္လည္ေအာင္ ႐ွင္းျပမွသာ ဇာတ္ရည္လည္ေပလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ေမာင္စိန္ ေခၚ စိန္ႀကီး၏ ဖခင္မွာ ပဲခူးတုိင္း ႀကိဳ႔ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ လူသိထင္႐ွားေသာ ဦးေမာင္ႀကီး၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္ေခတ္က ၁ဝ တန္း အထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးသည္။ စိန္ႀကီးႏွင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာတို႔သည္ အလြန္ရင္းႏွီးသည့္ မိတ္ေဆြရင္းျခာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဦးေမာင္ႀကီးမွာ လူသတ္ခံရၿပီးေနာက္ မိခင္ျဖစ္သူက သားျဖစ္သူ စိန္ႀကီးကို တခ်ိန္က ဦးေစာ၏ ေက်းဇူး႐ွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ သားျဖစ္သူအား အစစအရာရာလိမၼာေရးျခား႐ွိေစရန္ႏွင့္ လိုအပ္သလို ခိုင္းေစရန္ ဦးေစာထံအပ္ႏွံခဲ့သည္။ ဦးေစာက ၄င္း၏ အိမ္ဝင္းသို႔ ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း စိန္ႀကီးကို သစၥာေရေသာက္ခုိင္းၿပီး လုပ္ႀကံမႈထဲတြင္ ပါဝင္ခုိင္းသည္။
လူငယ္ဘာသာဘာဝ စိန္ႀကီးမွာ မိမိဇာတိ ႀကိဳ႔ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕၌ ငယ္ရည္းစား႐ွိသည္။ စိန္ႀကီးသည္ အယူခံပယ္ခ်ခံရၿပီးေနာက္ ႀကိဳးေပးရန္ ရက္နီးလာခါနီး၌ သက္ဆိုင္ရာ အက်ဥ္းဦးစီးဝန္ထမ္းမ်ားကို ၄င္း၏ ငယ္ရည္းစားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုလိုေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သက္ဆိုင္ရာ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးေပးသည့္အေနျဖင့္ အထက္အာဏာပိုင္မ်ားထံ ခြင့္ပန္၍ ေတြ႕ဆံုခြင့္ေပးခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စိန္ႀကီး၏ ရည္းစားသည္ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္ အက်ဥ္းဝန္ထမ္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ၄င္းတို႔ႏွစ္ဦးအား လြတ္လပ္စြာ စကားေျပာခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
နုုိင္ငံေတာ္လုုပ္ၾကံမႈ၏ အဓိကတရားခံ ဦးေစာအား ႀကိဳးေပးစဥ္
ထိုစဥ္အတြင္း စိန္ႀကီးသည္ ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ၄င္း၏ ရည္းစားအား လင္မ႐ွိလွ်င္ လူေစာ္ကားလိမ့္မည္ျဖစ္ရာ ၄င္းႀကိဳးေပးခံရၿပီးေနာက္ သင့္ေတာ္သည့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အျမန္ဆံုးလက္ထပ္ယူရန္ ေျပာၾကားသည္။ ၄င္း၏ရည္းစားျဖစ္သူက သူ႔ဘဝတစ္သက္တြင္ ေယာက္်ားမယူလိုေတာ့ေၾကာင့္ ေျပာခဲ့ရာ စိန္ႀကီးကလည္း ၄င္း၏ စကားကို နားေထာင္ရန္တြင္တြင္မွာၾကားေနသည္။ ထို႔ေနာက္ စိန္ႀကီးက မိမိသည္ သူႏွင့္သမီးရည္းစားျဖစ္ခဲ့သည္မွာ (၄)ႏွစ္တုိင္ ႐ွိခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိရည္းစားကို တခါမွ်မနမ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း ႏွင့္ ႀကိဳးေပးခါနီး၌ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ပါးကို နမ္းသြားလိုေၾကာင္းေျပာျပရာ သက္ဆုိင္ရာ အက်ဥ္း၀န္ထမ္းတို႔က မိန္းကေလးသေဘာတူလွ်င္ နမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ မိန္းကေလးက ခြင့္ျပဳသျဖင့္ စိန္ႀကီးပါးႏွစ္ဖက္စလံုးကို မနမ္းဘဲ သစၥာ႐ွိစြာျဖင့္ ၁၅ဝဝ ေမတၱာျဖင့္ တဖက္သာ နမ္းၿပီး၊ က်န္ပါးတဖက္ကို ၄င္းယူမည့္ ခင္ပြန္းေလာင္းအတြက္ သန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္းထားခဲ့ေၾကာင္း ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္ အက်ဥ္းဝန္ထမ္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ခ်စ္သက္ေသ ထူသြားခဲ့ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ႀကိဳးစင္တက္သြားသည့္ေန႔၌ ႀကိဳးေပးမည့္အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ၄င္း၏ ရည္းစားျဖစ္သူသည္ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း႐ွိ ၀န္ထမ္းအိမ္တစ္ေနရာ၌ အရက္တစ္ခြက္ႏွင့္ မီးညွိထားေသာ စီးကရက္တလိပ္ကို ပန္းကန္ျပား၌ စိန္ႀကီးမွာထားသည့္အတုိင္း ျပဳလုပ္ထားခဲ့သည္။ စိန္ႀကီးသည္ ႀကိဳးစင္ေပၚ၌ ေဒါက္မျဖဳတ္ခင္အတြင္းမွာပင္ `အသက္ေရ… ငါေျပာထားတဲ့အတုိင္း လုပ္ထားေဟ့…. ငါလာခဲ့ၿပီ´ ဟူေသာ ေအာ္ဟစ္သံႏွင့္အတူ အရက္ခြက္ထဲမွ အရက္မ်ားလႈိင္းထသကဲ့သို႔ သိသိသာသာ လႈပ္ခတ္လာၿပီး စီးကရက္မွာလည္း လူတစ္ေယာက္ ဝင္ဖြာေနသည့္အလား မီးခိုးမ်ား တေထာင္းေထာင္းထေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ စိန္ႀကီးကိုယ္တုိင္ အရက္ႏွင့္စီးကရက္ကို ေသာက္ေနသကဲ့သို႔ အားလံုးက ျမင္ေတြ႕ရေလသည္။
ေမာင္စိန္ (ခ) စိန္ႀကီးသည္ အရက္ကိုလည္း ႀကိဳက္၊ စီးကရက္ကိုလည္း တလိပ္ၿပီး တစ္လိပ္ မီးခိုးမျပတ္ေအာင္ ေသာက္တတ္ေသာ Chain Smoker တစ္ဦးျဖစ္ေလသည္။ စိန္ႀကီး၏ အဆိုပါ ငယ္ရည္းစားဆိုသူမွာ ေနာင္တြင္ နအဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွ ယေန႔တုိင္ ဘီလီယ်ံႏွင့္ခ်ီ၍ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေနေသာ စစ္အာဏာ႐ွင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေ႐ႊ (ၿငိမ္း) ႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးသည့္ ေခတ္ပ်က္သူေဌးႀကီး လက္နက္ပြဲစား ဦးေတဇ၏ ေယာကၡမ (Parents in law) ေဒၚထူးျဖစ္ေနေလသည္။ဦးေတဇသည္ဦးေဇာ္ႏွင့္ေဒၚထူးတို ့၏သမီးသီတာေဇာ္ႏွင့္လက္ထပ္ခဲံ့သည္။ ေတဇ၏ `ထူး´ ကုမၸဏီ သည္ ေယာကၡမနာမည္ကို ဂုဏ္ျပဳမွည့္ေခၚထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
လုပ္ႀကံမႈတြင္ ကိုယ္တိုင္စတင္းကိုင္ၿပီး က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရန္ႀကီးေအာင္၏ ဖခင္မွာ ဦးလွထြန္းျဖစ္ၿပီး ဦးေစာ ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ေလသည္။ ဦးေစာသည္ ရန္ႀကီးေအာင္အား တူသားကဲ့သုိ႔ပင္ ၄င္းအိမ္၌ ေခၚယူေမြးစားထားသည္။ အသက္ ၁၆၊ ၁၇ အ႐ြယ္သာ႐ွိၿပီး ႏွစ္လံုးျပဴးေသနတ္ကို ပစ္ဖို႔ ေဝးစြ၊ ကိုင္တြယ္၍ပင္ မၾကည့္ဘူးေခ်။ သို႔ေသာ္ ဦးေစာကိုယ္တုိင္ ရန္ႀကီးေအာင္ကို အင္းလ်ားကန္ထဲ႐ွိ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းလွသည့္ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းတြင္ ေသနတ္မ်ိဳးစံုပစ္နည္းကို လက္ထပ္သင္ေပးခဲ့သည္။ လုပ္ႀကံမႈတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ဝန္ႀကီးမ်ားအား စက္တင္းေသနတ္ကိုလက္သံေျပာင္စြာက်ည္ကပ္ေလးခုကုန္ေအာင္ပစ္ခဲ့သည့္အျပင္အတြင္းဝန္႐ုံးေအာက္ထပ္အဆင္း တြင္ ေလွကားထိပ္၌ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ရဲေဘာ္ကိုေထြးကို စတင္းေသနတ္ျဖင့္္ ျပစ္ခတ္သြားသည့္အထိ ေသနတ္ပစ္ကၽြမ္းက်င္သြားေလသည္။
ရန္ႀကီးေအာင္မွာ လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပထမတြင္ ဟုတ္တုိင္းမွန္ရာမ်ားကိုပင္ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီးမွ ေနာက္ပိုင္း၌ ဘူးကြယ္ပစ္ခဲ့သည္။
၄င္းတို႔အား ႀကိဳးမေပးမီ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီး ႀကိဳးတုိက္၌ ေမာင္စိန္ (ခ) စိန္ႀကီးႏွင့္အတူ အခန္းခ်င္းကပ္၍ ထားခဲ့သည္။ စိန္ႀကီးမွာ ႀကိဳးေပးမခံမီ မဂၢဇင္းစာအုပ္မ်ား ေတာင္း၊ စီးကရက္ ေတာင္း၊ ေနာက္ဆံုး ၄င္းရည္းစားကိုပင္ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းကာ အခြင့္အေရးမ်ိဳးစံု ေတာင္းဆိုသြားသည္။
ရန္ႀကီးေအာင္မွာ ဘာမွ်မေတာင္းသည့္အျပင္ ေအးေဆးစြာ ဘုရားအာ႐ုံျပဳကာ ပုတီးစိပ္ဘာဝနာပြားမ်ားရင္း ေနထိုင္သြားခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ႀကိဳးေပးမည့္ နံနက္ ေဝလီေဝလင္း ၅ နာရီအခ်ိန္၌ ၄င္းအိပ္ေသာ သံကုတင္ထိပ္ေဘာင္ေပၚတြင္ ဘုရားဆီမီးမ်ား ထြန္းညွိ၍ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးဘုရားဝတ္ျပဳေနသည္ကို ဝန္ထမ္းမ်ား ေတြ႕႐ွိရေလသည္။ ႀကိဳးေပးရန္ နီးလာ၍ ၄င္းအား ေခၚထုတ္သည့္အခါ၌လည္း ၿငိမ္ၿငိ္မ္သက္သက္ေအးခ်မ္းစြာ လိုက္ပါသြားသည္။
ေထာင္ဝန္ထမ္းႏွင့္ေထာင္မွဴးတို႔အား ၄င္းစိပ္ခဲ့ေသာ စိပ္ပုတီးႏွင့္ စာကေလးတစ္ေစာင္ကို ေပးအပ္ကာ ၄င္းေနာက္ဆံုးဝတ္သြားေသာ ႐ွပ္အကၤီ်ႏွင့္လုံခ်ည္တပတ္ႏြမ္းကေလးကို ဖခင္ျဖစ္သူထံ ဆက္ဆက္ပို႔ေပးရန္ သက္ဆိုင္ရာသုိ႔ မွာၾကားသြားခဲ့ေလသည္။
၄င္းသည္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးတြင္ ပါ၀င္က်ဴးလြန္ေၾကာင္း ဝန္ခံသြား႐ွာသည္။ ႀကိဳးေပးၿပီးေနာက္ ဝန္ထမ္းမ်ားက ၄င္း အခန္းေဘးမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရာ ဘုရားဆီမီးမ်ားမွာ အခ်ိဳ႕မွာ ၿငိမ္း၍ အခ်ိဳ႕မွာ ၿငိမ္းလုၿငိမ္းခင္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ဆီမီးအားလံုး မၿငိမ္းခင္မွာပင္ ရန္ႀကီးေအာင္၏ ဇီဝိန္ကား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္မွာ သခၤါရတရားသေဘာအရ `ကိုယ္ျပဳေသာကံ ပဲ့တင္သံ ကိုယ့္ထံျပန္လာမည္´ ဟူသည္ကို လွစ္ဟေနေပသည္။
ရန္ႀကီးေအာင္က သူ႔ဖခင္ထံေပးခဲ့ေသာမွာတမ္းစာေလးမွာ-
`အေဖေရ အေဖ့အေနနဲ႔ေတာ့ သားအတြက္ မခ်ိမဆန္႔ပဋိေဒဝမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ဟာ ႀကိဳးမိန္႔ခ်ခံရၿပီး အယူခံပယ္လိုက္ၿပီဆိုတဲ့သတင္း ၾကားရကတည္းက ေန႔စဥ္ပုတီးစိပ္၊ တရားထိုင္ခဲ့ရာ သားတရားရခဲ့ပါၿပီအေဖ။ ေသျခင္းတရားကို လူတုိင္းႀကံဳရမယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ သားမေသခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲအေဖ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့အမႈအတြက္ တစ္ေန႔ ကိုယ္ျပန္ခံရမယ္ဆိုတာကို သားတရား ရခဲ့ပါၿပီ။
သားကိုယ့္အျပစ္ေၾကာင့္ ေသရမွာကို တစ္စက္မွ မေၾကာက္ပါဘူး။ က်ေနာ္ေန႔တုိင္း စိပ္ခဲ့တဲ့ ပုတီး၊ မေသခင္ ဝတ္ထားတဲ့ အကၤီ်နဲ႔ လံုခ်ည္ ေလးကို ယခုစာနဲ႔အတူ အေဖ့ထံအပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ညီေလးေတြႀကီးလာတဲ့တစ္ေန႔ က်ေနာ္ေပးခဲ့တဲ့ ပုတီး၊ အဝတ္အစားနဲ႔ စာကိုျပၿပီး က်ေနာ့္လို မမိုက္ဖို႔ ဆံုးမေပးရန္ အေဖ့ကိုမွာရင္း သား ႐ိုေသေလးျမတ္စြာကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။
သားရန္ႀကီးေအာင္
ရန္ႀကီးေအာင္၏ မွာတမ္းစာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ၾကည့္ပါက ေစ့ေစ့ေတြးလွ်င္ ေရးေရးေပၚဆိုသလို သံေဝဂတရားမ်ားရၿပီးရင္း ရခဲ့ပါသည္။ ေလာက၌ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည့္ကိစၥမ်ားကို မလုပ္ခဲ့ေသာ္ သို႔မဟုတ္ မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္သည္ကို လုပ္မိခဲ့ပါက ေနာင္ တခ်ိန္ တြင္ ပူပန္ေနရမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ပင္လွ်င္ ေနာင္တတရားမ်ားပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
သန္းဝင္လိွဳင္
LikeLike ·  · 
  • Ah Gyung, Nunu Ningrang and 99 others like this.
  • Kyi Lwin လူထုဦးလွေရးတဲ႕ ေထာင္နဲ႕လူသား စာအုပ္ထဲမွာဖတ္ဖုးတယ္ထင္တယ္။ဖတ္ထားတာၾကာေတာ႕ စာအုပ္နာမည္မွားမလားမသိ္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီလူေတြ ဟာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းရင္းဆိုတာ ဂဃ နဏ မသိပါပဲ ဦးေစာရဲ႕ အသံုးခ်မွဳ ကိုခံလိုက္ၾကရတယ္။ တကယ္႕ကို ပညာ ဗဟုသုတ ဘာဆို ဘာမွ မသိတဲ႕ လူငယ္ေတြကို မိွဳင္းတိုက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမွဳႀကီးကို ဖန္တီးလိုက္တာပါပဲ။
  • Ko Hla Thein ေဒၚထူးဆိုတာေမွာ္ဘီအလြန္ကြမ္းယာနာမည္ႀကီးတဲ့ၿမိဳ႕ေလးမွာ မုန္႔ဟင္းခါးစားေနတံုးကားဝင္တိုက္လို႔ေသသြားတာမဟုတ္လား။ရန္ႀကီးေအာင္ရည္းစားဆိုေတာ့ဓာတ္ပံုေလးတင္ေပးပါလား
  • Pone Pone Pone Pone ရွယ္လိုက္ပါျပီ
  • Ko Hla Thein ခင္ၫြန္အေဖကဘၫြန္႔ဟုတ္ရဲ႕လား

Sunday, June 15, 2014

A Brief History of the Kachin Revolution by the KIO

A Brief History of the Kachin Revolution by the KIO by N-gun Ja Wa

သမုိင္းပံုရိပ္

Myen a labau nkau mi--click on link Myanmar history

Brief Culture of Kachin

Brief Culture of Kachin by gumzet-marip-3954

သမိုင္း တေကြ႔မွ ဂဠဳန္ဦးေစာ ( ၁ )

သမိုင္း တေကြ႔မွ ဂဠဳန္ဦးေစာ ( ၁ )
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအံ့ဆဲဆဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သူ၏ ေနာက္လိုက္လူသတ္သမားတစုက လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ က်ဆံုးသြားခဲ့ရရွာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးခဲ့ရသည့္ေန႔ကို အမွတ္တရရိွေစျခင္းငွာ ‘အာဇာနည္ေန႔’ အျဖစ္က်င္းပလာခဲ့သည္မွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ၆၄ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ‘ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့’ ဆို႐ိုးစကားရိွေသာ္လည္း ယေန႔တိုင္ ျပည္သူတရပ္လံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ယေန႔တိုင္ တေအာက္ေမ့ေမ့၊ တတမ္းတတႏွင့္ လြမ္းရိွန္မေပ်ာက္၊ တေသြ႔ေသာင္းေသာင္း၊ တေျပာင္းပ်ပ် သတိရေနဆဲျဖစ္သည္။
ထိုနည္းတူစြာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အား ရာဇဝင္႐ိုင္းေအာင္ ယုတ္မာလွေသာ အၾကံမိုက္ျဖင့္ ျပဳခဲ့ၾကေသာ လူမသမာတို႔သည္ တရားဥပေဒအတိုင္း မိုက္ျပစ္ကိုခံလိုက္ရၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔၏ဘဝႏွင့္ သူတို႔အမိုက္ဇာတ္ကို အမွတ္ရေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ဘဝတေစ့တေစာင္းႏွင့္ ေႏွာင္းအတိတ္မွ သမိုင္းပံုရိပ္ကို လူငယ္မ်ားသိရိွႏိုင္ေစရန္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ တရားခံအျဖစ္ ဘဝဇာတ္သိမ္းပိုင္းမလွခဲ့ေသာ နန္းရင္းဝန္ေဟာင္း ဂဠဳန္ ဦးေစာကို ပဲခူးတိုင္း အုတ္ဖိုၿမိဳ႕နယ္ ကိုင္းႀကီးရြာ၌ အဘေျမပိုင္ရွင္ ဦးဖိုးၾကဴး၊ အမိေဒၚပန္းတို႔မွ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ည ၇ နာရီ ၃၀ မိနစ္တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၄ ေယာက္ အနက္ ဒုတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းမ်ားမွာ အစ္မ ေဒၚယံု၊ ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ ညီ ေမာင္တင့္၊ ဦးထြန္းေလး (ေခၚ) ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္စဥ္က ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ႐ုိမန္ကက္သလစ္ သာသနာျပဳေက်ာင္း၌ သတၱမတန္း ေအာင္ျမင္သည္အထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အဂၤလိပ္စာကို ကာလကတၱား (ယခု ကိုးလ္ကတၱား) ၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္သင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေနာက္ဆံုး က်င္းပခဲ့သည့္ တတိယတန္း ေရွ႕ေနစာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။
သာယာဝတီ ၿမိဳ႕မဝံသာႏုေကာင္စီတြင္ စကၠေတရီအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ဂ်ီစီဘီေအ အကြဲတြင္ ဖခင္ဦးဖိုးၾကဴးႏွင့္အတူ ၂၁ ဦးဂ်ီစီဘီေအအဖြဲ႔က ပါဝင္လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သည္။
၁၉၂၅ ခုႏွစ္တြင္ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမား သာယာဝတီ ဦးပုကိုအႏိုင္ရ၍ လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ ဆက္လက္အေရြးခံရသည္။ ေတာင္သူလယ္သမား ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဂဠဳန္ဆရာစံ၏ ေနာက္လိုက္ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကုိ ေရွ႕ေနလိုက္ေပးခဲ့သည္။ ဆရာစံ၏ ေတာင္သူလယ္သမား ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ပတ္သတ္၍ အဂၤလိပ္အစိုးရသည္ ပုန္ကန္သူမ်ားအား ရက္စက္စြာႏိွပ္ကြပ္ခဲ့ေၾကာင္း အစုိးရထံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာတေစာင္ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ‘ျမန္မာျပည္အေရး’ စာအုပ္တအုပ္ေရးသား၍ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔တင္ပုိ႔ခဲ့ရာ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ ပိတ္ပင္တားဆီးမႈကို ခံရသည္။ သာယာဝတီအမတ္သည္ ‘၁၉၃၀-၃၁ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္အေရး’ စာအုပ္ကို ထုတ္ေဝရာ အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစေသာ စာသားမ်ားပါဝင္၍ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ အျပစ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္း အထူးေဂဇက္ အထုတ္ခံရသည္။
ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္လည္း ဆရာစံ ေတာင္သူလယ္သမားအေရးေတာ္ပံုႏွင့္ ပတ္သတ္၍ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ေျပာၾကားရာ ထိုစဥ္က ျပည္ထဲေရးအတြင္းဝန္ ‘မစၥတာ ဘုသ္ဂေရဗလီ’ (Mr. Booth Gravely)က ဦးေစာအား “ေမာင္မင္း ဂဠဳန္ျဖစ္လာၿပီ” ဟု ေျပာၾကားရာမွ ‘ဂဠဳန္ဦးေစာ’ ဟု အမည္တြင္ခဲ့ေလသည္။
၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး စတုတၳအႀကိမ္ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သာယာဝတီေတာင္ပိုင္း မဲဆႏၵနယ္မွအေရြးခံရာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၁၀ လေက်ာ္၌ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္း မဲဆႏၵနယ္မွ အေရြးခံရသည္။
၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေစာသည္ ရန္ကုန္ျမဴနီစီပယ္လူႀကီးအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၃ ရက္ေန႔ သူရိယသတင္းစာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ရာ ခမ္းခမ္းနားနား ႀကိဳဆိုျခင္းခံရသည္။ အျပန္တြင္ ကိုရီးယား၊ တ႐ုတ္၊ ထိုင္း၊ ပသွ်ဴးကၽြန္းဆြယ္ (မေလးကၽြန္းဆြယ္) စေသာ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔သြားေရာက္၍ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္မွအျပန္ ဦးေစာသည္ ‘ဂ်ပန္ျပည္လမ္းၫႊန္’ စာအုပ္ကိုေရး၍ သူရိယတိုက္မွ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူရိယသတင္းစာ ရွယ္ယာမ်ားကို ထပ္မံဝယ္ယူ၍ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ သူရိယသတင္းစာတိုက္၌ ဒါ႐ိုက္တာအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ သူရိယသတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ လစာမွာ ၈၅၀ က်ပ္ျဖစ္သည္။ သူရိယ သတင္းစာအယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ ၾသဇာႀကီးမားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူရိယသတင္းစာ၏ မူဝါဒကို ႀကိဳးကိုင္ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က သူရိယသတင္းစာတြင္ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းက ဦးေစာႏွင့္ေတြ႔ခဲ့ပုံကို သူ၏ ‘တသက္တာမွတ္တမ္းႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ား’ စာအုပ္၌-
“ကၽြႏု္ပ္၏ ေခါင္းႀကီးမ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဂဠဳန္ဦးေစာက ကၽြႏု္ပ္အား ေျပာဖူးျခင္းကို သတိရပါေသးသည္။ ဦးေစာမွာ သူရိယတိုက္ အစုရွင္မ်ားအနက္တြင္ အစုအမ်ားဆံုး လက္ကိုင္ရိွသူ တေယာက္ျဖစ္၍ (အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ မျဖစ္လာမီကတည္းကပင္) သူရိယ ေပၚလစီႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ အေတာ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဟန္ရိွ၏။ ဦးေစာဝင္လာၿပီးသည့္ ေနာက္တေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္အား သူ၏ အခန္းသို႔ေခၚ၍ လက္ဖက္ရည္ျဖင့္ဧည့္ခံရင္း “ခင္ဗ်ားေရာက္လာကတည္းက ခင္ဗ်ားေခါင္းႀကီးေတြကို က်ေနာ္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ဖတ္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ပထမေခါင္းႀကီးအေၾကာင္းကို ဦးဘကေလး ကေမးလို႔ က်ေနာ္က ဒီလူကို လက္မလြတ္ေစနဲ႔၊ ရေအာင္ယူပါလို႔ေျပာလိုက္ရပါေသးတယ္” ဟု ေျပာေပသည္”
“အမွန္ကိုေျပာရလွ်င္ သူရိယတုိက္သို႔ ကၽြႏု္ပ္ျပန္ဝင္လာၿပီးသည့္ေနာက္ တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါတြင္ ဦးေစာဝင္လာျခင္းျဖစ္ရာ သူက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ ကၽြႏု္ပ္က တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ အျဖစ္ႏွင့္လုပ္ၾကရာတြင္ သတင္းစာအေၾကာင္းကို ဘာမွ်နားမလည္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ က သတင္းစာတိုက္တြင္ ကၽြႏု္ပ္အထက္မွ ၾသဇာေပးႏိုင္ျခင္းကို ကၽြႏု္ပ္ ခံျပင္းလွေသာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ရန္ အတန္တန္ စိတ္ကူးခဲ့၏။ ႏုတ္ထြက္လွ်င္ မည္သို႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္မည္ဟုပင္ ၾကံစည္စိတ္ကူးလ်က္ရိွပါၿပီ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ ဦးေစာသည္ ကၽြႏု္ပ္အား လက္ဖက္ရည္ တိုက္ၿပီး အထက္ပါအတိုင္းစကားကို ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္သည္ သူရိယတုိက္မွ ႏုတ္ထြက္ဖို႔စိတ္မကူးေတာ့ဘဲ လခတိုးေပးဖို႔ ေတာင္းရန္သာ ၾကံစည္ပါေတာ့သည္။ သတင္းစာအေၾကာင္းကို မသိေသာ္လည္း ဆက္ဆံေရးကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ျမင္လာပါသည္” ဟူ၍ ေရးသားထားေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဦးေစာသည္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ ဂဠဳန္စစ္သူႀကီးဘြဲ႔ခံ၍ ဂဠဳန္တပ္၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈရရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
၁၉၃၇ ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကို တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္ကို သူရိယသတင္းစာတိုက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနရာႏွင့္ ဦးေစာ၏ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ ေအဒီလမ္း (ယခု ေမခလမ္း) အမွတ္ ၄ ေနအိမ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားရိွသည္။ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီတြင္ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးေအး၊ ဖ်ာပံုသူေဌး ဦးအုန္းခင္၊ ဟသၤာတဦးျမ၊ ပဲခူးဦးစိန္ဝင္းတို႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။
၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔ ဦးေအးႏွင့္ဦးေစာတို႔က ေဒါက္တာဘေမာ္ၫြန္႔ေပါင္း အစိုးရကို အယံုအၾကည္မရိွေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္း၍ မဲခြဲရာ ေထာက္ခံမဲ ၆၁ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၆၆ မဲျဖင့္ အဆိုဘက္မွ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည့္အတြက္ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရ ဆက္လက္တည္ျမဲခဲ့သည္။
၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔၌ ေရႊတိဂံုေစတီေျခရင္း ဦးဘရီဇရပ္၌ မ်ဳိးခ်စ္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား၊ ဂဠဳန္တပ္မ်ားႏွင့္ အာဏာဖီဆန္မႈကို တတိယအႀကိမ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္အား ဟန္ေရးျပ လွည့္ကြက္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာ ေခတၱအဖမ္းခံရသည္။
၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး၌ ေဒါက္တာဘေမာ္ ဦးေဆာင္ေသာ ၫြန္႔ေပါင္းအစုိးရအား အယံုအၾကည္မရိွအဆိုကို ထပ္မံတင္သြင္းခဲ့ရာ ေထာက္ခံမဲ ၇၀ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၃၇ မဲျဖင့္ အဆိုဖက္မွ အႏိုင္ရရာ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရ ျပဳတ္က်သြားသည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ေရႊက်င္ဦးပု ဦးေဆာင္သည့္ ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔၌ ဦးေစာသည္ လယ္ယာႏွင့္သစ္ေတာေရးရာ ဝန္ႀကီးျဖစ္လာသည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ လႊတ္ေတာ္၌ ဦးဘေဘ တင္သြင္းသည့္ ဦးပုအစိုးရအေပၚ အယံုအၾကည္မရိွအဆိုကို မဲခြဲရာ ေထာက္ခံမဲ ၈၁ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၃၂ မဲရရိွသျဖင့္ အဆိုအႏိုင္ရၿပီး ဦးပုအစိုးရ ျပဳတ္က်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ဂဠဳန္ဦးေစာ ဦးေဆာင္သည့္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ နန္းရင္းဝန္(ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္) အျဖစ္ အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။
နန္းရင္းဝန္ဘဝ၌ ဦးေစာသည္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ဥပေဒတခု ျပဌာန္းေပးခဲ့သည္။ ယင္းဥပေဒမွာ ‘ဗုဒၶဘာသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ထိမ္းျမားလက္ထက္ျခင္း ဥပေဒ’ ပင္ ျဖစ္သည္။
၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဗိုလ္မႉႀကီးစူဇူကီး (ေနာင္ဗိုလ္မိုးႀကိဳး) ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ လာေရာက္ေသာအခါ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဗိုလ္မႉးႀကီးစူဇူကီးအား ေတြ႔ဆံု၍ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဂ်ပန္ထံမွ အကူအညီမ်ားလိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ဦးေစာသည္ နန္းရင္းဝန္ဘဝ၌ အဂၤလိပ္ကုန္သည္မ်ား၏ အလိုက် ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈကို ဦးစားေပး၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကိုင္တြယ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး၌ ဗိုလ္တေထာင္ မဲဆႏၵနယ္အမတ္ ဦးဘေဘသည္ ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရအဖြဲ႔အား အယံုအၾကည္မရိွ အဆိုကိုတင္သြင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေထာက္ခံမဲ ၄၇ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၇၂ မဲ သာရရိွသျဖင့္ အယံုအၾကည္မရွိ အဆို႐ႈံးနိမ့္သြားသည္။ ထိုအစည္းအေဝးတြင္ အမတ္ဦးဘိုးထီက နန္းရင္းဝန္ဦးေစာႏွင့္ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး ဦးဘသီတို႔ႏွစ္ဦးကို ရည္ရြယ္၍ “နန္းရင္းဝန္က ေျခာက္တန္း၊ ဘ႑ာေရးက ေစာက္ကန္း” ဟုေျပာၾကားရာ ယင္းတို႔ႏွစ္ဦးကို ဦးေစာက ကာကြယ္ေရးဥပေဒအရ အေရးယူခဲ့သည္။ ဦးေစာသည္ သူ အာဏာရိွစဥ္က ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဦးဘဦး၊ ဦးဘဝင္းတို႔ကိုသာမက ႏိုင္ငံေရးဆရာတဆူျဖစ္ေသာ ဦးဘေဘတို႔ကို ေထာင္ဒဏ္ ေပးခဲ့သည္။ သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့သည္။
ထို႔ျပင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကို သိကၡာက်ေစရန္ ‘လယ္သမားဖိုးေရႊလံုးႏွင့္ ညည္းခ်င္းႏွင့္ သခင္ဋီကာ’ အမည္ရိွစာအုပ္ကို အစိုးရပိုင္ေငြျဖင့္ ေစာင္ေရအမ်ားအျပား ပံုႏိွပ္၍ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏွင့္နယ္တို႔တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ‘ဗမာျပည္ႀကီးနစ္ဖို႔ဖန္ ကလိမ္ဉာဏ္ ႏွင့္ ငေစာ၊ ငေစာ။ ငေစာ မို႔တက္လို႔လာ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ အရွက္မရိွ၊ ညာတာဝါဒလိွမ့္လို႔ဖန္ မ်ဳိးခ်စ္ဉာဏ္ဟာ ဘေမာ္လိုပဲ” ဟူေသာ သံခ်ပ္ျဖင့္ သံပံုတီးေတာထုတ္ျခင္းခံရသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ေရြးေကာက္ပြဲကို စစ္ကို အေၾကာင္းျပ၍ ဦးေစာအစိုးရအား ဆက္လက္တည္တ့ံေစခဲ့သည္။
သန္းဝင္လိွဳင္

ကချင်သောင်းကျန်းသူသမိုင်း (၁၉၄၈ ခုနှစ်မှ ၁၉၇၅ ခုနှစ်ထိ ကာလများ) (ပထမပိုင်း)

Oppositeye myanmar ndai myen laika ka ai wa gaw an hte jinghpaw wunpawng ni a lam ram ram jahpoi mayu ai hku rai lu ai.Rai tim ngai hku nna yawng hti ngut ai hpang mu lu ai gaw An hte a hpu shawng hpuba ningbaw ningla myu tsaw share shagan ni ,Bungli kaba ,ramram lu galaw mat wa sai.kasi lahpa grai nga ai,ngu mu lu wa ai,labau hta an hte nchye mat ai ni hpe ndai kaw lawm nga ai,nkaja ai lam gaw myen ni ka jahpoi ai rai nna kaja wa kasi la hpa mung grai lawm nga ai,


ကချင်သောင်းကျန်းသူအဖွဲ့စတင်ပေါ်ပေါက်လာခြင်း
၁။       ၁၉၄၉ ခုနှစ်တွင်ဖြစ်ပွားသော ကရင်-ဗမာအရေးအခင်းတွင် အမှတ်(၁) ကချင်သေနတ်ကိုင် တပ်ရင်း မှ ဗိုလ်ကြီးအဆင့်ဖြင့် တောခိုသွားသော ကချင်အမျိုးသားနော်ဆိုင်းမှာ ကေအင်န်ဒီအိုတို့နှင့် ပူးပေါင်းခဲ့သည်။ ယင်းသည် ၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်တွင် ကေအင်န်ဒီအိုအင်အားစုအဖြစ် ရှမ်းပြည်နယ် မြောက်ပိုင်းတွင် လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် လားရှိုးမြို့ အစိုးရအထက်တန်းကျောင်း၌ အဋ္ဌမတန်း ပညာသင်ကြားနေသော ဇော်ဆိုင်း သည် နော်ဆိုင်းနှင့်ဆက်သွယ်ပြီး တောခိုခဲ့သည်။ ၁၉၅၁ ခုနှစ်တွင် နော်ဆိုင်း တရုတ်နိုင်ငံသို့ ဝင်ရောက်ခိုလှုံသွားရာ၌ ဇော်ဆိုင်းသည်လိုက်ပါမသွားဘဲ သံတောင်၊ ဘောဂလိ ဒေသရှိ ကေအင်န်ဒီအိုများနှင့် ပူးပေါင်းလှုပ်ရှားခဲ့သည်။
၂။       ၁၉၅၉ခုနှစ်တွင် ကေအင်န်ဒီအိုအဖွဲ့မှ ဂျီလစ်လင်း (ကချင်အမည်-ဇော်ဘောက်) ဆိုသူအား ဇော်ဆိုင်း၏ အကြံပေးအရာရှိအဖြစ် တာဝန်ပေးအပ်ပြီး ဇော်ဆိုင်းနှင့်အတူ ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းတွင် မြေအောက်စည်းရုံး သိမ်းသွင်းမှုလုပ်ငန်းများကိုပြုလုပ်ရန်စေလွှတ်ခဲ့သည်။
ဇော်ဆိုင်းနှင့် ဂျီလစ်လင်းသည် ဇော်ဆိုင်း၏ မိခင်ဖြစ်သူ ကျောင်းဆရာမတာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည့် ဟိုကုန်တိုက်နယ်၊ နမ့်အန်ရွာ (အက်စ်တီ-၈၈၈၉)တွင် ခိုအောင်းပြီး မြေအောက်စည်းရုံးရေးလုပ်ငန်းကို စတင်လုပ်ဆောင်ခဲ့လေသည်။ ဇော်ဆိုင်း၏ညီဖြစ်သူ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဇော်ထူးသည်လည်း တက္ကသိုလ်မှထွက်ပြေးပြီး ဇော်ဆိုင်း ထံသို့ လာရောက် ပူးပေါင်း တောခိုခဲ့လေသည်။ ထို့အပြင် အမှတ်(၄)ကချင်သေနတ်ကိုင်တပ်ရင်းမှ ထုတ်ပယ် ခြင်းခံရပြီး သိန္နီတွင် ကျောင်းတက်နေသော ဒုတိယတပ်ကြပ် လမုန်တူးဂျိုင်၊  တက္ကသိုလ်မှထွက်၍ကွတ်ခိုင် သို့ ပြန်ရောက်နေသော လမာလရိန်းတို့သည် ဇော်ဆိုင်းနှင့်ဆက်သွယ်ပေါင်းမိကြပြီး ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်တွင် ကချင်လွတ်မြောက်ရေးအဖွဲ့ (Kachin Independence Organization K.I.O) ကိုစတင် ဖွဲ့စည်းခဲ့ကြသည်။               
၃။       ကေအိုင်အို မြေအောက်အဖွဲ့အစည်းတွင် ဥက္ကဋ္ဌ အဖြစ် ဇော်ဆိုင်း၊ ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ဇော်ထူး၊ အတွင်းရေးမှူး အဖြစ်လမာလရိန်းတို့က တာဝန်ယူခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင်  ရှမ်းပြည်နယ်၌  နိုင်ငံရေး သမား အချင်းချင်းနေရာလုကြရာမှ နိုင်ငံရေးသမားအချို့၏ ခါးပိုက်ဆောင်အဖြစ်ဖွဲ့စည်းရန်ကေအိုင်အု အား လက်နက်ခဲယမ်းများထောက်ပံ့ရာမှ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဖြစ်လာပြီး အင်အားမှာ ၂၇ ယောက် ရှိခဲ့ပါသည်။
ကချင်သောင်းကျန်းသူများ လက်နက်ကိုင်သောင်းကျန်းမှုစတင်ခြင်း 
၄။       ကေအိုင်အိုအဖွဲ့သည် ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၅ ရက်နေ့တွင် လားရှိုးမြို့ငွေတိုက်အား စတင်စီးနင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်းဖြင့် လက်နက်ကိုင်လှုပ်ရှားမှုကို စတင်ခဲ့လေသည်။ လားရှိုးမြို့ရှိ ငွေတိုက် ကို ဖောက်ကာ လက်နက်ကိုင်လှုပ်ရှားမှုစတင်သည်နှင့် လားရှိုး၊ ကွတ်ခိုင်ဒေသမှ ဇော်ဆိုင်းနှင့် ဇော်တူးတို့ စည်းရုံးထားသည့် ကချင်လူငယ်များမှာလည်း တစ်ပြိုင်တည်းတောခိုခဲ့ကြသည်။ အင်အား ၁ဝဝ ခန့်စုစည်း မိသောအခါ တပ်မဟာမှူး အဖြစ် ဇော်ဆိုင်းကလည်းကောင်း၊ တပ်မဟာဗိုလ်မှူးအဖြစ် ဂျီလစ်လင်းက လည်းကောင်း တာဝန်ယူလျက် သိန္နီမြို့နယ် လွယ်တောက်၌်  ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၅ ရက်နေ့တွင် ကေအိုင်အေ (Kachin Independence Army-K.I.A)  ခေါ် ကချင်လွတ်လပ်ရေး တပ်မတော်နှင့် ကေအိုင်စီ(Kachin Independence Council K.I.C) ကို စတင်ဖွဲ့စည်းခဲ့လေသည်။
၅။       ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်း ကွတ်ခိုင်မြို့အနီး ဆင်လီရွာ၏ အရှေ့ဘက် ၁ဝ မိုင်ခန့်အကွာတွင် အခြေချစခန်း တစ်ခုတည်ဆောက်၍ အခြေခံစစ်ပညာသင်တန်း အမှတ်(၁)ကို ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ မတ်လ ၁၆ ရက်နေ့ ၌ ဖွင့်လှစ် သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လတွင် ကေအိုင်အေတပ်ရင်း (၁)ကို ဗန်းမော်နယ်မြေ မွန်ဘာပါတွင်လည်းကောင်း၊ တပ်ရင်း(၂) ကို လမာလရိန်းဦးစီးကာ အင်အား ၃ဝဝ ခန့်ဖြင့် မုံးစီး၊ မုံးထန် နယ်မြေတွင်လည်းကောင်း ဖွဲ့စည်းခဲ့ကြသည်။ ထို့ပြင် ကျေးရွာများ၌ ဗွီဒီအက်ဖ် (Villager's Defence Forces) ခေါ် ကျေးရွာကာကွယ်ရေးအဖွဲ့အဖြစ်ဖွဲ့စည်းကာ တူမီးများတပ်ဆင်လျက် မိမိတပ်များ ကိုနှောင့်ယှက်ရန် တာဝန်ပေးခိုင်းစေခဲ့ကြသည်။
၆။       ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လ ၂၆ ရက်နေ့တွင် ဗုဒ္ဓဘာသာကို နိုင်ငံတော်ဘာသာအဖြစ် ပြဋ္ဌာန်း လိုက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊ တရုတ်-မြန်မာ နှစ်နိုင်ငံနယ်နိမိတ် စာချုပ်ချုပ်ဆိုမှုတွင် ဖီမော်၊ ဂေါ်လန်၊ ကန်ဖန်ဒေသ များအား တရုတ်ပြည် နယ်နိမိတ်အတွင်း ထည့်သွင်းဖော်ပြမှုအပေါ် နေရာအနှံ့ ဆန္ဒပြမှုအား အခွင့်ကောင်းယူ၍ လည်းကောင်း၊ ရှမ်းပဒေသရာဇ်များမှ ဖက်ဒရယ်မူကို စတင်တောင်းဆို လာခြင်းတို့ ကြောင့် လည်းကောင်း၊ ကေအိုင်အိုတို့အနေဖြင့် တိုက်ကွက်များရရှိလာခဲ့ကြသည်။ လူမျိုးရေး အမြင် ကျဉ်းမြောင်းမှုကို အရင်းခံ၍ လူမျိုးရေး မုန်းတီးမှု၊ ဗမာလူမျိုးကြီး ဝါဒဆန့်ကျင်ရေး စသည်တို့ကို အကြောင်းပြကာ လွတ်လပ်သော ကချင်သမ္မတနိုင်ငံ ထူထောင်ရန်ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် စည်းရုံး လှုံ့ဆော်လာခဲ့ကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် မသိနားမလည်သော လူငယ်လူရွယ်အများအပြားမှာ ကချင် သောင်းကျန်းသူများ၏ စည်းရုံးသိမ်းသွင်းမှုအောက် သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေသည်။
၇။       ထိုကဲ့သို့ နိုင်ငံရေးပြဿနာများ ပေါ်ပေါက်နေစဉ်မှာပင် ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လ ၂၆ ရက်နေ့တွင် လွှတ်တော်နှစ်ရပ်စုံညီအစည်းအဝေးက ဗုဒ္ဓဘာသာကိုနိုင်ငံတော်ဘာသာအဖြစ် ပြဋ္ဌာန်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖွဲ့စည်း အုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေ (တတိယ ပြင်ဆင်ချက်) အက်ဥပဒေ၊ ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ အက်ဥပဒေအမှတ် ၁၇ အရ ဗုဒ္ဓဘာသာသည် နိုင်ငံတော်ဘာသာဖြစ်လာသော်လည်း လွတ်လပ်စွာကိုးကွယ်ခွင့်ရရှိပြီးဖြစ်လေရာ မည်သို့မျှ ထူးခြားခြင်းမရှိပေ။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်သော အခြားဘာသာဝင်များက လွတ်လပ်စွာ ကိုးကွယ်ခွင့် မရှိတော့ဟုယူဆကာ ဆူပူအုံကြွမှုများ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ထိုအချိန်က လက်နက်ကိုင် အင်အား ၂၇ ယောက်သာ ရှိသေးသော ကေအိုင်အို (Kachin Independence Organization) ကချင် သောင်းကျန်းသူအဖွဲ့သည် ဘာသာရေးလွတ်လပ်ခွင့်မရှိဟူ၍ အကြောင်းပြစည်းရုံးရာမှ ပိုမိုအင်အား တောင့်တင်းလာသည်။ တရုတ်-မြန်မာ နယ်နိမိတ်စာချုပ်တွင် ကချင်ပြည်နယ်မှ ဖီမော်၊ ဂေါ်လန်၊ ကန်ဖန် နယ်မြေများအား တရုတ်နယ်နိမိတ်အတွင်း ထည့်သွင်းပေးရခြင်းကိုလည်း ကချင်တိုင်းရင်းသား အများ အပြားက ဆန္ဒပြကန့်ကွက်ကြသည်။ 
ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးပွဲပျက်ပြားသောအဖွဲ့အစည်း 
၈။       ပြည်တွင်းငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးပွဲများမှာ ရန်ကုန်တစ်မြို့တည်းတွင်သာ ကျင်းပနေခြင်းမဟုတ်ဘဲ အချို့ အဖွဲ့အစည်းများမှာ ဆိုင်ရာဒေသတွင်သာ ဆွေးနွေးကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်-ကျော်ဇံရွှီး၏ ရခိုင်ကွန်မြူနစ် ပါတီနှင့် ဆွေးနွေးပွဲပြုလုပ်ရာတွင် ငပလီ၌ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့အတူပင် ကေအိုင်အေ (ခေါ်) ကချင် သောင်းကျန်းသူများနှင့်လည်း မန္တလေးမြို့တွင် ဆွေးနွေးပွဲကျင်းပခဲ့သည်။
၉။       ၁၉၆၃ ခုနှစ်အစပိုင်းတွင် ကေအိုင်အေများသည် တပ်မဟာ(၁)နှင့် တပ်ရင်း(၆)ရင်းကို ဖွဲ့စည်းပြီး ဖြစ်ပြီး အင်အား ၁,ဝဝဝ ကျော်အထိ တိုးတက်နေပြီဖြစ်သည်။  ၁၉၆၂ ခုနှစ်တွင် လားရှိုး-ကွတ်ခိုင်နယ်၌ အင်အား ၃ဝဝ နီးပါးခန့်၊ ဗန်းမော်-မြစ်ကြီးနားနယ်မြေ၌ အင်အား ၃၈ဝ ခန့်အထိသာရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ဗန်းမော်-စိန်လုံလမ်းနှင့် ဗန်းမော်-မန်ဝိန်းလမ်းတို့ကိုစိုးမိုးပြီး ဧရာဝတီမြစ် အနောက်ဘက် ကမ်းနှင့် မြစ်ကြီးနား အရှေ့မြောက်၊ ဟူးကောင်းလွင်ပြင်တို့ကိုတိုးချဲ့စည်းရုံးရာမှ အင်အား တိုးတက် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
၁ဝ။     ၁၉၆၃ ခုနှစ်၊ ဇွန်လ ၁၁ ရက်နေ့တွင် တော်လှန်ရေးကောင်စီက ပြည်တွင်းငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် ကမ်းလှမ်းချက်ကိုထုတ်ပြန်သောအခါ ကေအိုင်အေများသည် စာဖြင့်ဆက်သွယ်ညှိနှိုင်း ပြီးနောက်တော် လှန် ရေးကောင်စီ၏အစီအစဉ်ဖြင့် ဗန်းမော်သို့ရောက်ရှိလာကြသည်။ ကေအိုင်အေ ကိုယ်စားလှယ် ဇော်ဒန်နှင့် အဖွဲ့သည် ၁၉၆၃ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လ ၃၁ ရက်နေ့တွင် ဗန်းမော်မှတစ်ဆင့် မန္တလေးသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ထို့နောက် စက်တင်ဘာလ ၁ ရက်နေ့တွင် တပ်မတော်မှ တပ်မဟာ(၇)တပ်မဟာမှူးနှင့် ပဏာမ ဆွေးနွေးပွဲ ကျင်းပပြီး စက်တင်ဘာလ ၇ ရက်နေ့တွင် တော်လှန်ရေးကောင်စီ၏ကိုယ်စား အနောက်မြောက်တိုင်း၊ တိုင်းမှူးနှင့်ထပ်မံ ဆွေးနွေးခဲ့သည်။
၁၁။     တိုင်းမှူးနှင့်ဆွေးနွေးစဉ် ဇော်ဒန်နှင့် ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့က အောက်ပါအချက်များကို တောင်းဆိုခဲ့ သည်-               
(က)    ပြည်ထောင်စုအတွင်းရှိ လူမျိုးအသီးသီးအား လွတ်လပ်ခွင့်နှင့် ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းခွင့် ကိုပေးအပ် ရန်၊  မိမိတို့ လူမျိုးများ၏သဘောအရ ခွဲထွက်လိုသူများအား ခွဲထွက်ခွင့် ပေးရန်။
(ခ)     ကချင်ပြည်နယ်နှင့်ပတ်သက်၍ ကချင် ပြည်သူပြည်သားများ လက်နက်ကိုင် တော်လှန် နေခြင်း၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်ပန်းတိုင်ဖြစ်သည့် လုံးဝလွတ်လပ်သော အချုပ်အခြာ အာဏာပိုင် သီးခြား ကချင်ပြည်နယ်ထူထောင်ရန်။
(ဂ)     ဤကဲ့သို့ ပြည်ထောင်စုအတွင်းမှ ကချင်ပြည်နယ်ခွဲထွက်သွားသည်ကို  နှစ်ဦးသဘောတူ လက် မှတ်ရေးထိုးပြီးသည့်နေ့မှစ၍ ကချင်ပြည်နယ်နှင့်ဗမာပြည်သည် အောက်ပါထာဝရ ငြိမ်းချမ်းရေးမူငါးချက်ကိုအခြေခံထား၍ နှစ်ပြည်ထောင်ဆက်ဆံသွားရေးကို နှစ်ဦးသဘော တူ လက်မှတ်ရေးထိုးရန်-
(၁)     တစ်ဦး၏နယ်မြေတည်တံ့ရေးနှင့် အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်ဆိုင်ရေးကို တစ်ဦး က လေး စားရေး။                            
                   (၂)     တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မကျူးကျော်ရေး။
                   (၃)     တစ်ဦး၏ပြည်တွင်းရေးရာတွင် တစ်ဦးကဝင်မစွက်ရေး။
                   (၄)     တူညီစွာနှင့် နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အကျိုးရှိစွာ ဆက်ဆံရေး။
                   (၅)     ငြိမ်းချမ်းစွာအတူယှဉ်တွဲနေထိုင်ရေး။
၁၂။     ကေအိုင်အေများ၏ တောင်းဆိုချက်များမှာ လုံးဝခွဲထွက်ရေးပင်ဖြစ်ပြီး ယင်းတို့ဘက်က လိုက်လျောမှုဟူ၍ တစ်စုံတစ်ရာမျှပင်မရှိခဲ့ပေ။ ထို့အပြင် ဆွေးနွေးပွဲပြုလုပ်နေစဉ်အတွင်း  ကေအိုင်အေ ထိပ်သီးခေါင်းဆောင် တစ်ဦးဖြစ်သည့် ဇော်တူးသည် ဗန်းမော်မှကာမိုင်းမြို့နယ်အတွင်း ဝင်ရောက်ကာ ကျေးရွာ အားလုံးလိုလိုကို စည်းရုံးစိုးမိုးထားခဲ့သည်။ ဆွေးနွေးပွဲ ပျက်ပြားသွားသည်နှင့် ကေအိုင်အေ များသည် လူ၊ လက်နက်၊ ခဲယမ်းများကို အပြင်းအထန်စုဆောင်းရာ ၁၉၆၃ ခုနှစ်ကုန်တွင် အင်အား ၂,ဝဝဝ ကျော်ခန့်အထိ တိုးတက်လာသည်။
ပြည်တွင်းငြိမ်းချမ်းရေး ဆွေးနွေးပွဲပျက်ပြားပြီးနောက်ပိုင်း ကချင်သောင်းကျန်းသူအဖွဲ့အစည်း၏ အခြေအနေ
၁၃။     ကေအိုင်အေ (ခေါ်) ကချင်သောင်းကျန်းသူများသည် ငြိမ်းချမ်းရေး ဆွေးနွေးပွဲမပြုလုပ်မီ ၁၉၆၃ ခုနှစ်နှစ်ဦးပိုင်းတွင် တပ်မဟာ(၁)နှင့်တပ်ရင်း(၆)ရင်းကို လူအင်အား ၁,ဝဝဝ ကျော်ဖြင့် ဖွဲ့စည်းနိုင်ခဲ့ ပြီးဖြစ်သည်။ ဇော်ဒန်ခေါင်းဆောင်သည့် ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့က တော်လှန်ရေး ကောင်စီနှင့်   ဆွေးနွေးနေစဉ် ကေအိုင်အေများ သည် လူသူစုဆောင်းခြင်း၊ ဆက်ကြေးကောက်ခံခြင်းတို့ကို တိုးချဲ့၍ ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြသည်။ ဆွေးနွေးပွဲကာလတွင် ဇော်တူးသည် ဗန်းမော်နယ်မြေမှ ဧရာဝတီမြစ်ကိုဖြတ်ကျော်၍ ကျောက်စိမ်းထွက်ရှိရာ ကာမိုင်းမြို့နယ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်စည်းရုံးစိုးမိုးခဲ့သည်။ ကာမိုင်းမြို့နယ်ရှိ ကျေးရွာအားလုံးလိုလိုသည် ကေအိုင်အေတို့၏ လွှမ်းမိုးမှု အောက်တွင်ရောက် ခဲ့ရသည်။ဆွေးနွေးပွဲပျက်ပြားပြီးနောက် ကေအိုင်အေ တို့သည် လူ၊ လက်နက်နှင့် ခဲယမ်း မီးကျောက်များကို အပြင်းအထန်စုဆောင်းကြလေရာ ၁၉၆၃ ခုနှစ် ကုန်တွင် လူအင်အားမှာ ၂,ဝဝဝ ကျော်အထိ တိုးတက် လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
၁၄။     ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊နှစ်ဦးတွင် ကေအိုင်အေတပ်မဟာ(၂)ကို တိုးချဲ့ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။ တပ်မဟာ(၁)၏ လက်အောက်တွင် တပ်ရင်း(၁)၊ တပ်ရင်း(၂)နှင့် တပ်ရင်း(၅)ကိုစုဖွဲ့ပြီး ဇော်ဆိုင်းက အုပ်ချုပ်သည်။ ဇော်ဆိုင်း၏ တပ်မဟာ(၁)သည် မန်စီမြို့နယ်၊ မွန်ဘာပါကျေးရွာ (အက်စ်အို-၄၈၈၈)တွင် အခြေပြု၍ လှုပ်ရှားသည်။ တပ်မဟာ(၂)တွင်မူ တပ်ရင်း(၃)၊ တပ်ရင်း(၄) နှင့် တပ်ရင်း(၆)တို့ ပါဝင်သည်။ ဇော်တူးက တပ်မဟာ(၂)ကို အုပ်ချုပ်ပြီး မဂျီဘွမ်(အက်စ်-၄၄ဝ၄)တွင် အခြေပြု၍ လှုပ်ရှားသည်။ ထို့အပြင် တပ်ရင်း(၇) ကိုပူတာအိုနယ်မြေတွင် လူအင်အား ၈ဝဝ ခန့်ဖြင့် တိုးချဲ့ဖွဲ့စည်းပြီး ဇော်တူးကပင် တာဝန်ယူ၍ အုပ်ချုပ်ခဲ့ သည်။ တပ်ရင်း(၇)တွင် ဗွီဒီအက်ဖ်(ခေါ်) ကျေးရွာကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ကို အခြေခံ၍ဖွဲ့စည်းခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောက်ကျား လှုပ်ရှားမှုအတွက် ရည်ရွယ်ခြင်းဖြစ်သည်။
၁၅။     ဇော်တူးသည် တပ်မဟာ(၂)အား တဖြည်းဖြည်း တိုးချဲ့ဖွဲ့စည်းခဲ့ရာ အင်အား ၁၄ဝဝ ကျော်အထိ တိုးတက်လာပြီး ပူတာအို၊ ချီဖွေ၊ လောခေါင်၊ မြစ်ကြီးနား၊ ဗန်းမော်၊ ကွတ်ခိုင်နယ်မြေများတွင်ဖြန့်ခွဲလှုပ်ရှား၍လာသည်။ ၁၉၆၃ ခုနှစ်၊ ဇွန်လမှ ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလအတွင်း ကေအိုင်အေထိပ်သီးခေါင်းဆောင် ညီအစ်ကိုများဖြစ်သောဇော်ဆိုင်း၊ ဇော်ဒန်၊
ဇော်တူး တို့သုံးဦးသည်လည်း ဇော်သုံးဇော်ဟူ၍ နာမည်ကြီး လာကြသည်
၁၆။     တပ်မတော်သည် ကချင်ပြည်နယ်နှင့် ရှမ်း ပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းတွင် ရုတ်တရက်အင်အားကြီးထွား ပြီး ဆူပူလှုပ်ရှားလာကြသော ကေအိုင်အေများကို ချေမှုန်းရေးအတွက် ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလမှစ၍ စစ်ဆင်ရေးများဖြင့် ဆင်နွှဲတိုက်ခိုက်တော့သည်။ တပ်မတော်က ဆင်နွှဲခဲ့သော စစ်ဆင်ရေးများမှာ အောက်ပါ အတိုင်းဖြစ်သည်-
          (က)    ဂန့်ဂေါ်စစ်ဆင်ရေး။
          (ခ)     အောင်မြေစစ်ဆင်ရေး။
          (ဂ)     ကောင်ရာဘွမ်စစ်ဆင်ရေး။
          (ဃ)    ခရမ်းစစ်ဆင်ရေး။
၁၇။     တပ်မတော်က ဆင်နွှဲသည့်စစ်ဆင်ရေးအရပ်ရပ်ကြောင့် ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလမှ ၁၉၆၅ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလအထိ တစ်နှစ်တာကာလအတွင်းတွင် ကေအိုင်အေများမှာ များစွာအထိနာခဲ့ရသည်။ ထိုကာလ အတွင်း ကေအိုင်အေသောင်းကျန်းသူ ၆၉၆ ယောက်ကို အသေမိပြီး ၃၇၇ ယောက်ကို ဒဏ်ရာရစေခဲ့သည်။ ၁ဝ၆၄ ယောက်ကို အရှင်ဖမ်းဆီးရမိပြီး ၂၂၂၃ ယောက် လက်နက်ချခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ၁၉၆၅ ခုနှစ်မှ ၁၉၆၆ ခုနှစ်၊ နှစ်လယ်ပိုင်းအတွင်း ကချင်သောင်းကျန်းသူလှုပ်ရှားမှုများစွာ ကျဆင်းသွားခဲ့ရတော့သည်။
၁၈။     ကေအိုင်အေလှုပ်ရှားမှုမှာ တပ်မတော်၏ထိုးစစ်များကြောင့် အဘက်ဘက်မှယိုယွင်းကျဆင်းပြီး နာလန်မထူနိုင်တော့သဖြင့် ကေအိုင်အေခေါင်းဆောင်များသည် နည်းအမျိုးမျိုးဖြင့် ကြံဆကြိုးပမ်းကြရသည်။ အိုင်အေဦးစီးချုပ်ဖြစ်သူ ဇော်ဆိုင်းသည် ပြည်ပအကူအညီရရေးအတွက် ထိုင်းနိုင်ငံသို့သွားရောက်ကာ               ထိုင်း-မြန်မာနယ်စပ်ထန်ဝိုး(အယ်လ်ယူ-ဝ၅ဝ၅)တွင်အခြေချ၍ ဘိန်း၊ ကျောက်စိမ်းများရောင်းဝယ်ရန် စခန်း ဖွင့်လှစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုင်းနိုင်ငံမှတစ်ဆင့် ပြည်ပအကူအညီများရရှိစေရန် ဇော်ဆိုင်း၏ အကြံပေး အရာရှိအဖြစ် ကေအင်(န်)ယူမှ တွဲဖက်ထားသော ဂျီလစ်လင်း (ကချင်အမည်-ဇော်ဘောက်)က ကူညီခဲ့ သည်။ ဇော်ဆိုင်းသည် ၁၉၆၅ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလ ၁၁ ရက်နေ့တွင် လွယ်ယားစခန်းမှ ခရီးထွက်သွားခြင်းဖြစ်ပြီး ဗန်ကောက်၊ ဇင်းမယ်၊ ဖော်မိုဆာသို့လှည့်လည်၍ အရှေ့တောင်အာရှစစ်စာချုပ်အဖွဲ့ (SEATO) ၏ အကူအညီရရန်  ကြိုးစားခဲ့သည်။ ၁၉၆၆ခုနှစ်အတွင်းမှာပင် ကေအိုင်အေနိုင်ငံခြားဆက်သွယ်ရေးတာဝန်ခံ မရန်ဘရန်ဆိုင်းသည် အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ အကူအညီရယူရေးအတွက် ချောကန်တောင်ကြားဒေသသို့ သုံးလကြာ သွားရောက်ဆွေးနွေးခဲ့သည်။ သို့သော် မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။
၁၉။     ၁၉၆၆ ခုနှစ် နှစ်ဦးပိုင်းတွင် တပ်မတော်သည် ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီချေမှုန်းရေးအတွက် အမှတ်(၇၇)ခြေမြန်တပ်မဌာနချုပ်ကိုဖွဲ့စည်းရန် ကချင်ပြည်နယ်မှ စစ်ဆင်ရေးတပ်အချို့ကို ထုတ်နုတ်ခဲ့ ရလေရာ ကေအိုင်အေများအတွက် လူသူလက်နက်စုဆောင်းစည်းရုံး၍ ခေါင်းထောင်ထနိုင်ရန် အချိန်ရသွား သည်ဟု ဆိုရ ပေမည်။
 
ဆက်လက်ဖော်ပြပေးပါမည်………